پرده ی پذیرایی رو دراوردن که بشورن. یه نور خوووووبی از بیرون میاد توی خونه... من همونقدر که از نور موقع خواب بدم میاد، موقع بیداری خوشم میاد که نور آفتاب بیفته کف زمین و زمین داغ شه من توش ولو شم! 

یه جور خوبی شده خونه، جلوی پنجره هم یه درخت کاجه.. همش فکر میکنم وقتی برف بیاد چقدر منظره ی خوبی میشه... 

دوست ندارم پذیرایی خونه ام پرده ی زیاد اشته باشه. یه چیز سبک و حریر و سفید.. یا حتی از این مدل کرکره ایا...

...........................................................................

دنیای عجیبیه! برای اینکه بعضیا نفهمن که با یه آدمی دوستی دست به همه کار میزنی و پنهون میکنی رابطه ات رو با اون آدم درصورتیکه نه آدم بدیه نه حتی مشکلی برای کسی ایجاد میکنه، ولی چون جمعیت زیادی باهاش خوب نیستن تو هم نقش بازی میکنی که آره من هم با فلانی در ارتباط نیستم! و میپیچونیش درحالیکه یادت میره اون آدم برای تو کی بوده یا چه حسی بهش داشتی...

 یعنی حتی جرات اعتراف اینو ندارن که دوستی با کسی که قلبا دوستش دارن رو به زبون بیارن؟؟... چه میدونم! درک نمیکنم اصلا! برام بارها چنین موقعیتی مخصوصا توی دبیرستان پیش میومد از همون اول هم نمیتونستم بفهمم چه ایرادی داره من با کسی در ارتباطم که ممکنه بقیه خوششون نیاد؟ روابط من به کسی چه آخه؟؟ فک کنم لابد این کار هم شهامت میخواد که انگاری خیلیا ندارنش!!!

have balls! اگه با کسی دوستی که فک میکنی دوستش داری خیلی مسخرس که رابطه ات رو پنهون میکنی و به هر دری میزنی تا بقیه نفهمن باهاش در ارتباطی...خنده داره اصلا!

............................................................................

محکم بغلش میکنم، هی صورتشو توی دستام فشار میدم...ماچش میکنم! آخرسر میخنده میگه میلو زشته یکی از جلوی در رد میشه یا مشتری میاد توو.. محکم تر بغلش میکنم میگم به کسی چه... اینقدر محکم فشارش میدم که با خنده میگه ولم کن میلو!! بعد بلندتر میخنده میگه نگاه جای من و تو عوض شده انگار... :) 

مارس همیشه با احتیاطه، من ولی وقتی دوست داشتنم لبریز شه هرجایی باشیم باید محکم بغلش کنم.. عاشق وقتایی ام که موقع بوسیدنش میخنده، دندونای وحشی و کشیده اش معلوم میشه...

یا وقتایی که اونقدر صورتشو بین دستام فشار میدم و دستامو میکشم روی صورتش که ابروهاش میریزه به هم!!

........................................................................

اونجاش که ریچل میگه: 

, I used to think of u as somebody that would never ever hurt me

بعد با بغض میگه ever...

غم انگیزترین قسمت کل این سریال توی همین یه تیکه خلاصه میشه..هربار که میبینمش نمیتونم گریه م رو کنترل کنم! 

همش فک میکنم وقتی فک میکنی یه نفر تنها کسیه که هیچ وقته هیچ وقت به تو آسیب نمیزنه ولی این کارو میکنه، تموووم دنیات میریزه بهم، و اصلا دیگه نمیتونی مثل قبل زندگی کنی...بعضیا با آسیب دیدن بیشتر لذت میبرن از زندگی، اینکه دوست داشتنشون غم انگیز باشه و بهشون غصه بده رو یه جور لذت میبینن.. من ولی نمیتونم..نمیتونم ببینم توی عشق هم بهم آسیب برسه، فک میکنم اونقدر همه جای زندگیم درد داره که حداقل یه قسمتش باید خوب باشه، باید منو شاد کنه...

بعد فکر میکنم اگه روزی از مارس هم آسیب ببینم چی؟؟ فکر مسخره ایه! ناتوانم میکنه، ولی نمیتونم تصور کنم چی میشه بهم یا چطوری هندلش میکنم و لابد اون موقع هم سعی میکنم ظاهر محکم و به درکی که توی خودم پرورش دادم رو بازم حفظ کنم..تصورشم ویران کننده ست! ولی خب توی این دنیا بااااارها بهم ثابت شده هیچی از هیچکس بعید نیس! کاش هیچ وقت هیچ بدی ای توی دنیا نبود!

......................................................................................

دخترک فرانسوی (از این به بعد اینجوری صدات میکنم خودت میدونی که تورو میگم ^_^ ) بهم یه جای دیگه رو هم معرفی کرده واسه کوکی های کریسمسی و ایناکه البته گفت امسال دیگه وقتش تموم شده ولی سال بعد منو میبره، اصلا همینکه این جور چیزا رو بهم میگه اینقدر خوشحال و شاد میشم که خدا میدونه! نه بخاطر چیزایی که بهم معرفی میکنه، از این جهت که با اینکه من هیچ تلاشی واسه دوست داشته شدن نمیکنم ولی دوستای خوبی دارم که بهم لطف دارن و همین میلوی نچسب و سرد دنیای مجازی رو همینطوری که هست دوست دارن!